امام صادق عليه‌السلام فرمود «هنگامي كه آدم عليه‌السلام از بهشت رانده شد و به زمين هبوط كرد، لكه سياهي در صورت او پيدا شد و از سر تا پاي او را فرا گرفت؛ آن حضرت به سبب اين لكه سياه كه بر تمامي اندامش پديد آمده بود، بسيار اندوهگين و گريان شد، پس جبرئيل نزد آن حضرت آمد و به او گفت «اي آدم! چه چيز تو را چنين به گريه انداخته است؟»، جواب داد «از اين سياهي كه در بدنم پيدا شده گريانم»، جبرئيل گفت «اي آدم! برخيز و نماز كن كه اين، وقتِ نماز نخستين است»، پس آدم برخاست و نماز گزارد، آن سياهي تا گردن او رسيد (از صورت او تا گردنش از سياهي پاك شد)، بار ديگر جبرئيل در نوبت نماز دوم نزد آدم آمد و به او گفت «اي آدم برخيز و نماز بخوان كه اين، زمانِ نماز دوم است».
آدم برخاست و نماز گزارد و آن سياهي تا ناف او پايين آمد، باز جبرئيل در وقت نماز سوم نزد او آمد و گفت«اي آدم! برخيز و نماز بخوان كه اين، هنگام نماز سوم است»، آدم برخاست و نماز گزارد و آن سياهي به زانوهاي او رسيد، بار ديگر جبرئيل در وقت نماز چهارم آمد، آدم برخاست و نماز خواند و همچنين وقت نماز پنجم باز آمد و گفت «وقت نماز پنجم شد»، آدم نماز خواند و به كلي از آن سياهي كه سراپايش را فراگرفته بود، بيرون آمد، پس حمد و ثناي خداوند متعال را به جاي آورد،
در اين هنگام جبرئيل به آدم گفت« اي آدم! حال فرزندان تو در مورد اين نمازها همانند وضع تو مي‌باشد؛ هر كس از فرزندان تو كه در هر شبانه روز پنج نوبت نماز مقرر را بخواند، از گناهان خارج مي شود، آنچنان كه تو از اين لكه سياه بيرون آمدي». (1)
من لايحضره الفقيه، كتاب «الصلاة»، ص317 ـ
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
